பொருளடக்கம்:
நான் திருமணம் செய்துகொண்டபோது, என் கணவரும் நானும் மில்லியனர்கள் அல்ல. நாங்கள் வீட்டு உரிமையாளர்களாக இருந்தோம் (ஒரு படகோட்டி சேமிப்பதற்கும், ஒரு சிறிய, மலிவான திருமணத்திற்கும் நன்றி), நாங்கள் இரு கார்கள் வைத்தோம். நாம் ஒரு அபிமான நாய் இருந்தது. நாங்கள் தொலைபேசி பில்கள் மற்றும் கேபிள் பில்கள் மற்றும் அனைத்து மற்ற வகையான பில்கள் நாம் அனைவரும் செலுத்தும் அற்புதமான இன்பம் உண்டு.
நாங்கள் கடனிலும் இருந்தோம். நாங்கள் பணம் சம்பாதிப்பதற்கு பல கடன்களை வைத்திருந்தோம், நாங்கள் காப்பாற்ற வேண்டியிருந்தது. எங்களுக்கு ஒரு திட்டம் தேவை.
அதிக கவனம் மற்றும் எண் துன்புறுத்தலுக்குப் பிறகு, நாங்கள் எங்கள் சேமிப்பு கணக்கில் உண்மையில் ஒரு துணியைச் செய்ய போகிறோம் என்பது எங்களுக்கு ஒரு ஊதியம் தரும் என்று நாங்கள் முடிவு செய்தோம். ஆமாம், அது சரி: வாராந்திர கட்டணம். நாங்கள் மீண்டும் 12 வயதாக இருந்தோம். ஓ!
முதலில், விழுங்குவதற்கு ஒரு கடினமான கருத்து இருந்தது. நாங்கள் இருவரும் மிகவும் கடினமாக உழைத்தோம். எமது செலவினங்களை ஏன் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்? அது வெறுப்பாக இருந்தது! நாங்கள் இந்த மாற்றத்தை செய்ய முடிவு செய்த இடத்திற்கு, நான் ஒரு மோசமான "உலாவி." நான் மால் அல்லது டார்ஜெட் அல்லது டி.ஜே. மாக்சிற்கு சென்று ஒவ்வொரு இடைகழிக்கும் வெளியேயும் நேசித்தேன். நான் என் மறைவை அல்லது என் தொப்புள் இருக்க வேண்டும் என்று அனைத்து அழகான பொருட்களை உலவ மற்றும் விழித்து கொள்ள வேண்டும். நான் ஒரு மனிதனாக இருப்பதால், பல முறை, நான் பொருட்களை வாங்குவேன்! எல்லாவற்றையும்!
என் வெளிநாட்டு செலவு நான் உண்மையில் கவனம் செலுத்த ஒன்று அல்ல … நான் பணம் இருந்தது, ஏன் அதை செலவிட முடியாது? இது எல்லாவற்றையும் சார்ஜ் செய்வது போல் இல்லை, அதை செலுத்த முடியவில்லை. என் கணக்கில் இருந்ததை மட்டும் நான் செலவிட்டேன். இதில் என்ன தீமை இருந்தது?
காலப்போக்கில், மற்றும் என் கணவர் இருந்து ஒரு விழிப்புடன் அழைப்பு, நான் நானே என் நிதி நிலைமை பாதிக்கும் என்று உணர்ந்தேன். அவசர நிதிக்காக என் சேமிப்புகளில் $ 500 கூட இல்லை. இதை சரிசெய்வதற்காகவும், பணத்தை கொஞ்சம் பாதுகாப்பாக உணரவும், இந்த கொடுப்பனவு விதிகளை அமல்படுத்த முடிவு செய்தோம். மற்றும் என் உலாவுதல் போக்குகள் காரணமாக, அது சரிசெய்தல் எளிதான அல்ல. உண்மையான வெளிப்படைத்தன்மைக்கு மரியாதை நிமித்தமாக, இந்த புதிய வாழ்க்கைமுறையை நான் "அன்பாக" அனுபவித்து வருகிறேன்.
நாங்கள் ஒரு வாரம் 30 டாலர் பெறுகிறோம்.
நாம் விரும்பும் எந்த வழியையும் 30 டாலர்கள் செலவழிக்கலாம். காபி மீது. மதிய உணவுக்கு வெளியே சாப்பிடுவதில். ஒரு மேட்டி / பெட்டி. மது ஒரு ஜோடி நல்ல பாட்டில்கள் மீது. ஆடை மீது.
நாம் அத்தியாவசியமான (எரிவாயு, உண்மையான மளிகைப்பொருட்கள், முதலியன) கருத்தில் கொள்ளாத எதையும், கொடுப்பனவு பிரிவில் செல்கிறது. நீங்கள் கூடுதல் விஷயங்களை செலவழிக்க 30 டாலர்கள் மட்டுமே இருக்கும்போது, உண்மையிலேயே மதிப்பு வைத்திருப்பதைப் பற்றி நீங்கள் சிந்திக்கிறீர்கள் என்பதை நான் உங்களுக்கு சொல்ல விரும்புகிறேன். நான் வாங்குவதைப் பற்றி சிந்திக்க சிறிது நேரம் எடுத்துக்கொள்வேன், உண்மையில் எனக்குத் தேவை என்றால்.
என் வேலை ஒரு இலவச காபி இயந்திரம் போது நான் சாலையில் கீழே காபி கடை இருந்து ஒவ்வொரு நாளும் lattes வாங்குவது ஏன்? நல்ல காபி! எனக்கு மற்றொரு ஜோடி காலணிகளை தேவைப்பட்டதா? இந்த நேரத்தில், அது அட்டை ஸ்வைப் எளிது, எண்டோர்பின் அவசர உணர்வை உணர்கிறேன் மற்றும் கொள்முதல் செலவு / நோக்கம் பற்றி கவலை பின்னர் விஷயம் வரை கூறினார், ஆனால் நீங்கள் தெரியும் போது நீங்கள் மட்டுமே செலவிட $ 30, அது உண்மையில் உங்கள் முன்னோக்கு மாறும்.
தெளிவான இந்த தருணங்களைப் பெற்றபிறகு, சில வாரங்களுக்குள் நான் $ 30 செலவழிக்கவில்லை, அதற்கு பதிலாக எங்கள் சேமிப்பிற்குள் போயிருக்கிறேன்.
எங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் இந்த "அனுகூல வாழ்க்கை" வாழ்கிறோம் என்று 100% உறுதியுடன் சொல்ல முடியாது, ஆனால் எங்களது நிதி நிலைமைக்கு நாம் மிகவும் வசதியாக உணர்கிற வரை, 12 வயதாகி விட்டோம். இப்போது என் டிஸ்க்மேன் மற்றும் பேக்ஸ்ட்ரீட் பாய்ஸ் குறுவட்டு எங்கே?