சில படைப்பாளிகள் தங்களது நாள் வேலை பற்றி நகைச்சுவையாளர்கள், குறைவாகவே கருதுகிறார்கள். அல்லது ஒருவேளை அது எனக்கு தான். என்னை தவறாக எண்ணாதே, நான் என் காசோலையைப் பெற்றபோது எனக்கு மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். வாடகைக் கொடுப்பனவு மற்றும் மளிகை கடையில் ஒரு பயணத்தைச் செலுத்துவது போன்ற வேடிக்கையான விஷயங்களுக்கு இடையே முடிவு செய்ய வேண்டிய அவசியம் இல்லை, ஆனால் தினசரிப் பணிக்கான கருத்தை இறுதியில் நான் ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன் என்று ஒரு தொழில்நுட்பம் போல் உணர்கிறேன். நான் அதை மறைத்து ஒரு பயங்கர வேலை செய்யவில்லை என்று நான் உறுதியாக இருக்கிறேன் - நாட்கள் நான் என் நம்பிக்கை BRA மீது வைத்து ஒரு நகைச்சுவை என என்னை அறிமுகப்படுத்த, மக்கள் தெளிவுபடுத்த என்னை கேட்டார்: "ஓ, நீங்கள் பணம் என்ன? " நான் ஒரே சமயத்தில் வேடிக்கையாகவும், என் வெட்கத்தை மறைக்கவும் முயற்சி செய்கிறேன், "சரி, சில நேரங்களில் என் வரி வருமானத்தை நீங்கள் பார்க்க வேண்டுமா? ஹாஹஹா, நான் தீவிரமாக ஒரு நாள் வேலை செய்கிறேன், நான் மதகுரு வேலை செய்கிறேன்." நான் உண்மையில், அதாவது.
குறிப்பாக நகைச்சுவையாக உணர்கிற ஒரு நகைச்சுவை நடிகராக ஒரு நாள் வேலையைப் பற்றி ஏதாவது இருக்கிறது. நான் நகைச்சுவை கலைகளைத் தொடங்கும் முன், ஒரு வக்கீல் (நான் என் எல்ஏஏஏக்களை குண்டு வீசியது என்று அர்த்தம்) என்று என் கால்விரல்களால் நனைத்தேன், பின்னர் இரண்டு வருடங்களுக்கு ஒரு ஆடை வடிவமைப்பாளராக என் கால்களை வீசினேன். நான் எழுதுவதைப் புரிந்துகொண்டு, செயல்பட விரும்புவதாக உணர்ந்த சமயத்தில், என் விண்ணப்பத்தை நான் தீவிரமாக துண்டித்தேன், ஒரு பல்கலைக்கழகத்தில் மதகுரு ஊழியராக வேலை செய்தேன். என் நேரம் மற்றும் கவனம் அனைத்தையும் கோரிய மற்றொரு வடிவமைப்பை நான் எடுக்க விரும்பவில்லை. பிலிப் கிளாஸ் புத்தகத்திலிருந்து ஒரு பக்கத்தை எடுத்துக் கொண்டேன், எனக்கு ஒரு அடிப்படை வேலை தேவைப்பட்டது, அது என் இலக்கை நோக்குவதை அனுமதித்தது, என் இலக்கு மட்டுமே. திட்டம் B வைப்பதற்கு இன்னும் ஒரு திட்டம் B ஐ அகற்றுவதற்கான வழி என் வழி.
ஆனால் YouTube ரசிகர் வரவேற்பு மேசைக்கு சென்று, "ஓ என் கடவுளே நீ ப்ரியா? நான் உன் சேனலை நேசிக்கிறேன்!" சரி, சரி? ஒரு இளம் நபரின் முகத்தை கணிதமாக்குதல் மற்றும் என்னை வருத்தப் படுத்துதல் ஆகியவற்றைக் கண்டறிவது நிச்சயமற்றது. "இது நிஜ வாழ்க்கை, உங்கள் தெய்வங்கள் மனிதர்கள், சிலநேரங்களில் மதிய உணவுக்காக சாப்பிடுவதற்கு மட்டுமே சாப்பிடுவார்கள்" என்று நான் சொல்ல விரும்பினேன், ஆனால் அதற்கு பதிலாக, "ஓ மனிதன், நன்றி! பின்னர் அவர்களுக்கு ஒரு காபி வழங்குகின்றன.
பணத்திற்காக வாழ்வதற்கான அடிப்படை வேலைகள் மற்றும் ஊதியம் மற்றும் வட்டிக்கு காப்பீடு பெற வேண்டிய நாள் வேலைகள் தேவை என்று அனைவருக்கும் தெரியும். தேவையின் மாஸ்லொவ்ஸ் ஹைரார்காரி எந்தவித நகைச்சுவைக்கும் இல்லை. கலைஞர்களின் ஏராளமான வேலைகள் நாள் வேலைகள் பெற்றுள்ளன, மேலும் நினைவில் வைக்க வேண்டிய முக்கியமான விஷயம் "செய்யுங்கள்." நான் ஒரு மந்தமான தோற்றத்தை ஏற்படுத்தியபோது ஒரு நாள் வேலைக்கு நான் மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறேன், எனக்கு குறைந்த அளவிலான எழுத்தர் பணியாளர் பணியிடங்களை என் இருபது டிகிரி மற்றும் கடின உழைப்பு ஆண்டுகள் ஆகியவை என்று சொல்லும் எண்ணங்களுக்கு சரணடைந்தேன். என்ன உணர எனக்கு நேரம் எடுத்தது அந்த நாள் வேலைகள் எங்களுக்கு ஆக்கப்பூர்வமாக உதவும். என் வேலை, எண்ணங்கள், உணர்வுகள், தனி நபர்களை நான் கையாளுவதை தவிர்க்கிறேன் (நான் அதை என் கர்மமான கடமைகளை நிறைவேற்ற அழைக்கிறேன்) மற்றும் அவர்களை சுற்றி ஒரு பாத்திரம் எழுத வேண்டும் என்று கோ-கோ-வாழைப்பழங்கள் அப்பால் யார் சந்திக்க.
நான் ஒரு தொழில்முறை அமைப்பில் மின்னஞ்சல்கள் எழுதி கலை மற்றும் அரசியல் கற்றல், அதனால் நான் என் கழுதை மறைக்க மற்றும் நான் அதை பெற போது என் கனவு வேலை வைக்க முடியாது; நண்பர்களே, ஆனால் சி.சி. செயல்பாடு தவறாக இல்லை. நான் உங்கள் கனவு வேலை உடனடியாக உங்கள் உடனடி அல்லது நீட்டிக்கப்பட்ட சுற்றுப்புறத்தில் இருந்து assholes அழிக்க முடியாது என்று கற்பனை. நாளின் முடிவில், கதவு வழியாக நடைபயிற்சி போது எங்கள் நம்பிக்கை bras ஆஃப் whip போது, ஒரு வேலை ஒரு வேலை. நாள் வேலை அல்லது கனவு வேலை, அது ஒரு வேலை. அதாவது, நான் என் கனவு வேலை, நிச்சயமாக, ஆனால் நான் என் நாள் வேலை இருந்து கற்று என்ன, நான் என் எம்மி வெற்றி போது சிவப்பு கம்பளம் என்னுடன் எடுக்கும் (நான் முயற்சி இரகசியம்), நான் வளர வைத்து வளர வேண்டும் என்பதுதான். என்னை உருவாக்குவதற்கு நான் மின் கட்டணத்தை செலுத்த வேண்டும்.